Sport brengt mensen samen <3

Woensdag 18.00 u. De coach van Brigitte en Pierre komt aan, zoals steeds met een brede glimlach. Brigitte is 57 jaar, Pierre 77, en één of twee keer per week komt hun sportcoach thuis bij hen langs, om samen aan hun conditie te werken.

Pierre zit met zijn handen over zijn buik gevouwen en vertelt me glimlachend dat hij het leuk vindt om met z'n tweeën te sporten. Hij doet zijn reputatie als onverbeterlijke grappenmaker meteen alle eer aan: 'Als de coach bezig is met de ene, kan de andere rusten!' Als ik hem vraag waarom ze samen willen sporten, laat hij zijn echtgenote antwoorden.

 

MEDISCHE REDENEN

Brigitte is verpleegkundige van opleiding en vertrouwt me meteen toe dat zij Pierre beetje bij beetje moest overtuigen om samen te sporten. Ze had namelijk gemerkt dat hij wat problemen met zijn geheugen begon te krijgen. Pierre speelde vroeger op hoog niveau veldhockey en was ook als golfer gewoon om op grote oppervlakten te bewegen. Hij vond het idee om thuis te sporten eerst maar niets. Eerst deed hij alleen maar het einde van de sessies mee, vervolgens het laatste half uur en zonder het zich echt te realiseren was hij daarna degene die de coach binnenliet en op Brigitte wachtte om erin te vliegen! Sporten zonder het echt te beseffen. Dat was het doel van Brigitte. Pierre neemt het woord en zegt: 'Soms is het wel niet gemakkelijk om samen te sporten omdat we niet hetzelfde ritme hebben', maar daar pikt Brigitte al snel op in: 'Maar daar is een coach dan wel handig voor: zij kan zich aanpassen aan ons ritme. Dit zou ik nooit kunnen in een sportclub, ik was echt op zoek naar een personaliseerbare sport. En die vind je dan met een coach die bij je thuis komt.' Brigitte vertelt ook dat ze, toen ze aan deze sport begonnen, nog allebei werkten, en dat ze zo een uurtje echt samen iets konden doen. Nu is Pierre met pensioen en dient hun activiteit een ander doel: 'samen sporten is leuk, maar ik weet als verpleegkundige ook dat het hem goed doet. Ik let dus een beetje op hem, en laat hem sporten om gezond te blijven.'

Het is goed te merken dat ze niet allebei hetzelfde plezier beleven aan hun sport, of dezelfde doelen hebben. Brigitte had last van haar rug en wilde enerzijds daar iets aan doen en anderzijds ook gewoon een sterker lichaam. Pierre had last van zijn geheugen en wilde zich gewoon amuseren. 

 

EEN DAAD VAN LIEFDE

Ze vertellen me ook dat ze vroeger samen golf speelden, maar dat dat uitgedraaid is op een kleine catastrofe! 'te veel druk, wij pasten als spelers niet bij elkaar' lacht Brigitte, terwijl ze herinneringen aan hun pogingen samen ophaalt. 'Ik wil gewoon graag samen zijn, prijzen winnen hoeft niet voor mij. Onze gezondheid is des te belangrijker, ik doe het uit liefde....' Mijn hart smolt helemaal na die blijk van onvoorwaardelijke goedheid en tederheid! Wat een mooi koppel!

Mathilde en Benoît zijn zeven jaar getrouwd. Ongeveer 35 weekends per jaar rijden ze wedstrijden met hun paarden. 'Als er maar één van ons twee zou paardrijden, dan zouden we elkaar niet veel zien",' lacht de amazone. "We hebben allebei een erg druk leven. Door samen paard te rijden, op een doordeweekse dag of tijdens wedstrijden, hebben we tijd voor elkaar, beleven we momenten waar we later met plezier op terugkijken en ondersteunen we elkaar', vertelt Mathilde. 'Bovendien praten we veel over onze paarden, overlopen we hoe het geweest is … Kortom, het brengt ons dichter bij elkaar', vult haar echtgenoot aan.  

'Wij hebben elkaar leren kennen bij het duiken.' Sébastien kijkt de knappe blondine met de oceaanblauwe ogen die vertelt over hun eerste ontmoetingen, met een verliefde blik aan.

Ze zijn beiden begin veertig, de ene werkt in de informatica, de ander in de welzijnszorg. Twee totaal verschillende werelden, maar hun passie voor de onderwaterwereld zorgde voor een klik. Hier zijn geen experts nodig om te zien hoeveel die twee van elkaar houden.

Sylvie en Sébastien zijn beide gevorderde duikbegeleiders. Voor Sébastien draaien de vakanties en de weekends volledig rond het duiken. 'Het is niet zomaar een gemeenschappelijke activiteit, het is een manier van leven. Alles wat we doen draait rond duiken.' Sébastien zegt dat het voor hem ook belangrijk is om een gemeenschappelijke activiteit te hebben om 's avonds over te praten. 'We luisteren naar elkaar, we begrijpen elkaar beter, we wisselen echt van gedachten tijdens onze gesprekken.' Sylvie vertrouwt me zelfs toe dat ze zich niet kan inbeelden om samen te leven met iemand die niet duikt. Ze vindt het superbelangrijk dat de persoon waar ze haar leven mee deelt, haar passie ook echt begrijpt. Ze doen trouwens ook apart aan sport. Als ze samen sporten dan is dat een echte keuze, geen verplichting.

 

EEN VERHAAL OVER VERTROUWEN

Zelfs al weten ze niet of het duiken hun vertrouwen in elkaar heeft versterkt, of dat het vertrouwen in elkaar ervoor gezorgd heeft dat ze samen kunnen duiken, één ding staat vast: samen duiken voelt heel natuurlijk, 'het is bijna alsof je samen gaat wandelen.' Sylvie krijgt een kleur: 'Soms duiken we zelfs hand in hand' waarbij ze haar Sébastien een plaagstootje geeft. Samen ontdekken ze ook een andere kant van hun sport. Sporten voor het plezier. Duiken is een heel veeleisende sport, waar ze constant goed moeten opletten, vooral als ze duiken met mensen met een lager niveau. 'Als ik duik met iemand anders dan Sébastien, dan let ik heel hard op de ander, ik vergeet zelf plezier te hebben omdat ik mezelf volledig wegcijfer om de ander te helpen en gerust te stellen. Maar als ik duik met Sébastien, dan kan ik loslaten. Als je duikt met iemand die je kent, dan neemt je instinct het over van de drang naar controle. Ik geniet dan echt van het moment, omdat we elkaar volledig vertrouwen.' Sébastien bevestigt dit. 'Dat vertrouwen is zo natuurlijk, dat we niet hoeven te praten.' Ze prijzen zich beiden gelukkig dat ze dit kunnen meemaken, dat ze nieuwe werelden kunnen ontdekken en met z'n tweeën magische momenten kunnen beleven. Je zou je bijna laten verleiden door het lied van een zeemeermin! Hieronder vind je een van hun vakantieherinneringen:

Solène (26) en Anthony (28) hebben net een huis gekocht en laten me graag kennismaken met een deel van hun dagelijkse leven. Ze zitten naast elkaar in de zetel, als om steun te zoeken bij elkaar. Er ligt een deken in, waarschijnlijk om de kussens te beschermen tegen hun schattige shiba. Solène en Anthony vertellen me hoe het voor hen begon, in de crossfitzaal in hun buurt. Voordien was Anthony, heel sportief en gek op gevechtssporten, vaak te vinden in de fitnesszaal, waar hij circuit trainings deed. Solène van haar kant was naar eigen zeggen wat minder sportief maar wel heel actief, en ging zelf ook regelmatig fitnessen (1 tot 2 keer per week). Ze had geen bepaald doel, 'ik wist niet waar te beginnen, of hoe...'

 

DE ONTDEKKING

Ze deden dus elk hun eigen ding, totdat een collega van Anthony hen voorstelde om eens iets anders te doen: crossfit. De jonge sportfanaat begint er alleen aan en maakt beetje bij beetje zijn geliefde warm voor de sport. 'Dat was echt moeilijk!' verzucht Solène terwijl ze hem bekijkt, 'maar wat mij echt gemotiveerd heeft was dat ik het samen met jou kon doen, en dat ik een coach had om me te begeleiden. Qua organisatie is het natuurlijk wel super: we gaan op hetzelfde moment naar dezelfde plek.' De twee tortelduifjes hebben niet hetzelfde niveau en trainen dus anders, maar ze doen wel één gezamenlijke sessie per week. Ze volgen elkaars evolutie nauwgezet op, maar ze beulen zichzelf wel steeds af in een vriendelijke sfeer. Ze zijn blij met elkaars vooruitgang 'en we zijn echt blij als een van ons een nieuw element onder de knie krijgt!' Ze trainen heel graag samen, maar toch behouden ze ook hun eigen soloactiviteiten zoals bijvoorbeeld hardlopen. Dat doen ze het liefst alleen, omdat ze dan in hun eigen bubbel zitten, en ze met hun eigen muziek en elk op hun eigen tempo kunnen lopen. Het leuke aan sporten als koppel, is dat het heel motiverend werkt, dat je de passie van de ander volledig kunt begrijpen en dat je erover kunt praten en ervaringen uitwisselen.

Ze sporten nu ongeveer twee jaar samen en ze zitten bijna elke dag in de sportzaal. Hun grootste angst: blessures. Hun sport regelt hun ritme, ze zijn er zo op gebrand dat ze er echt depri van zouden worden als ze om de een of andere reden niet konden sporten. Ze zorgen dus goed voor elkaar, ze letten op hun eten en op hun levenshygiëne. Ik verlaat het koppel en bedenk me nog maar eens dat de harmonie die ze uitstralen voortvloeit uit de ontwikkeling die ze via hun sport doormaken.... en ze hebben steeds een nieuwe uitdaging!

Kijk je graag naar dansprogramma's op tv, hou je van muziek en durf je je partner al eens vastpakken om met z'n tweeën en heel onhandig in je keuken een salsa te dansen? Wacht niet langer! Ga eens een kijkje nemen in een dansschool. Dansen is een artistieke activiteit waarbij je moet leren om de controle los te laten en je partner volledig te vertrouwen. Bovendien ben je lekker dicht bij elkaar en kun je andere manieren ontdekken om te communiceren: door elkaar aan te raken, of gewoon door elkaar aan te kijken. Als je goed bezig bent, kun je zelfs genieten van het gevoel dat jullie lichamen met elkaar versmolten zijn. Geef jezelf vooral de tijd om je eigen ritme te vinden, vooral als je niet even muzikaal bent of even veel coördinatie hebt als je partner. Door regelmatig te oefenen worden jullie al snel de koning van de dansvloer!