Alors, on danse ...
Toen me een individuele les werd aangeboden, heb ik dus niet lang geaarzeld.
Al jaren speelde ik met het idee om hiphop te dansen (met dank aan Benny B) maar ik durfde nooit de stap te zetten. Toen me een individuele les werd aangeboden, heb ik dus niet lang geaarzeld.
Het idee om me meteen bij een groep aan te sluiten, kon me immers niet echt bekoren. Ik had wel een keertje "hiphop dansgroep" ingetikt op YouTube en dat was voldoende geweest om nooit de stap op de dansvloer te durven zetten. Ik was bang om hopeloos achter te zitten, om niet te kunnen volgen, uit het ritme te raken ... Kortom, al die gedachten die de meesten onder ons tegenhouden om de heupen los te schudden op luide muziek, uit angst om af te gaan als een gieter tussen de ervaren 'breakers'. Gelukkig voor mij was de les waar ik heen ging uitsluitend voor mij bedoeld en toen ik aankwam, stelden Andrea en Geraldine, mijn tweelingleraressen van de dag, me meteen op mijn gemak: "Het zal wel loslopen.” Dat hoopte ik ook ja.~
Eerste tip als je hiphop gaat volgen: draag comfortabele kleding. Laat die strakke short of dat aansluitende shirt dus liever thuis. Hiphop dansen is veel schudden met je heupen, heel grote bewegingen maken en vooral ... veel zweten!~
In de spiegel zag ik de brede glimlach van Andrea en Geraldine. Je voelde zo dat ze enorm veel zin hadden om te dansen. Geen twijfel mogelijk, ik stond hier tegenover twee enthousiaste lingen die stonden te popelen om los te barsten op de muziek en te zien wat ik in mijn mars had. Toen begon de les, die 1u15 duurt, echt. De eerste move was zonder muziek en al meteen moest ik het samenspel van arm en schouder met de wijsvinger in de lucht een paar keer oefenen voordat ik doorhad hoe het precies ging. Ik stond iets achter de tweeling, met mijn gezicht naar de spiegel, en wist bij momenten niet waar ik moest kijken en op wat ik precies moest letten. Uiteindelijk had ik de smaak te pakken en de volgende move ging al een stuk vlotter. Eens ik de 3 of 4 eerste passen kon onthouden op het ritmische "pam pam pam" van de meisjes, werd de muziek aangezet. In het begin bewoog ik nog wat stijfjes, in mijn pogingen de hele eerste reeks passen onder de knie te krijgen. Toen dat gelukt was, zetten de meisjes de muziek harder. Echt hard, zodat we werden overspoeld door de beat.
Oef, dat lukte me al aardig! Ik moest alleen nog een beetje meer 'flow' vinden, maar ik begon het echt leuk te vinden. De rest van de choreografie werd op dezelfde manier aangeleerd: telkens een klein stukje, eerst zonder muziek, aansluitend op de vorige reeks, en dan weer helemaal van bij het begin. Elke keer met de muziek iets harder tot die loeihard stond, het lichaam gespannen, altijd begeleid door het ritmische "pam pam pam" van de meisjes.
~
