Ontdek onze tips zodat je goed geïnformeerd samen met je hond op verkenningstocht in de natuur kan vertrekken.
HET RELAAS VAN EEN WANDELAAR MET ZIJN HOND
Ik heet Jeremy en ik ben het gelukkige baasje van Soka, een Siberische husky. In dit relaas deel ik mijn passie en mijn ervaringen met zomerse trektochten met mijn hond met je. Dit soort wandeltochten heet men ook wel 'dogtrekking'. Het verschil met een gewone wandeling is dat je trouwe vriend bij dogtrekking voor jou uit is aangelijnd. Ik geef je enkele tips zodat je goed geïnformeerd samen met je hond op verkenningstocht in de natuur kan vertrekken.
Het grootste pluspunt van dogtrekking is dat je je band met je hond versterkt. Buitenactiviteiten geven niet enkel jou een goed gevoel, maar maken je metgezel ook gelukkig, zodat je band met hem nog sterker wordt.
Een goede wandeling moet je sowieso voorbereiden, dat geldt ook als je er met je hond op uitgaat. Een aantal dingen mag je daarbij niet uit het oog verliezen.
Denk ten eerste goed na over de route: jouw hond heeft evenveel zin als jij om alle wandelpaden van je streek te verkennen. Het is wel zo dat niet alle domeinen voor hem toegankelijk zijn, controleer dus voor je eropuit trekt of je route bijvoorbeeld door een natuurgebied loopt en win inlichtingen in over de geldende regelgeving.
Ten tweede is hydratatie van cruciaal belang. Zo kan mijn husky bijvoorbeeld niet op trektocht wanneer het warmer is dan 15-18°C. Het is dus erg belangrijk voor mij dat ik hem voortdurend te drinken kan geven wanneer het warm is. Ik bekijk dus op een landkaart waar er zoal drinkplaatsen zijn. Voor de hydratatie van tweevoetige wandelaars kun je hier terecht.
Ten derde is ook het soort wandelpad van belang. Je hond is misschien erg lenig maar kan geen trap op, dan moet je routes met veel klimwerk of te lastige paden, trappen en kabels links laten liggen. Lees ons artikel over de verschillende moeilijkheidsgraden, zodat je een wandeling kunt uitkiezen die je hond en jij aankunnen.
Nu je je route hebt uitgestippeld, moet je enkel nog je uitrusting klaarmaken. Er zijn twee opties volgens het ras, de grootte en de leeftijd van je hond en het type wandeltocht (intensief of niet). De eerste optie: een rugzak voor honden. Zo'n rugzak bestaat uit twee zijvakken in verschillende maten, waarin je trouwe metgezel zelf zijn water, voeding en eventueel zijn 'speeltjes' kan vervoeren. Wees echter voorzichtig met het gewicht dat je hond kan verdragen, een hond is geen muilezel en een hondenrug kan geen al te zware lasten aan. Een gezonde hond kan tot een derde van zijn gewicht dragen. Kies voor alle zekerheid en bij lange wandelingen toch maar voor een lading van een vierde van zijn eigen gewicht.
De tweede optie, die ikzelf trouwens verkies, is om het water en het eten voor mijn hond zelf in mijn rugzak te dragen. Zo heeft mijn hond veel meer bewegingsvrijheid.
Zodra jouw of jullie rugzakken klaar zijn, moet je het tuig van je hond klaarmaken. De keuze van een tuig gebeurt op basis van de hond en van de gekozen activiteit.
Er bestaan verschillende vormen, het tuig van het type 'x-back' is het meest geschikt voor trekhonden. Het trektuig wordt bij de staartaanzet bevestigd, de hond trekt dus met zijn volle gewicht. Het allerbelangrijkste is dat je hond zich niet zo dichtgesnoerd voelt aan zijn nek als bij een halsband.
Ten slotte moet je je hond nog aan jezelf aanlijnen met een lijn met schokdemping (elastiek). Lijnen voor trekhonden zijn ideaal. De lijn wordt daarna bevestigd aan de heupgordel van je rugzak.
Bij dogtrekking moet je enkele regels in acht nemen: vooreerst moet je respect tonen voor de andere wandelaars, en natuurlijk ook voor de fauna en flora. Hou bijvoorbeeld afstand van kuddes of van wilde dieren, zelfs als je hond is aangelijnd.
Neem hondenzakjes mee. Laat zelf ook geen afval slingeren.
Om optimaal van de trektocht te kunnen genieten, moet je hond goed afgericht zijn: hier (wanneer dat nodig is), zit, blijf en meer specifieke commando's die nog nuttiger zijn bij dogtrekking: links/rechts (belangrijk bij snelle splitsingen), stop (erg handig in geval van problemen), voorop (opdat hij je helpt).
Wanneer jullie terug thuis zijn, moet je eerst op zoek naar eventuele teken. Vervolgens haal je het etensbakje weg. Je moet in feite één tot drie uur wachten voordat je je vriend te eten geeft. Een hondenmaag is gevoeliger voor verwijding-verdraaiing omdat ze mobieler is. Wanneer je hem na een inspanning voedert, verhoog je het risico op een maagtorsie. Ten derde moet je de poten van je hond controleren. De knuffelaars onder ons kunnen zelfs een kleine massage geven na de wandeltocht.
TIP: Aanmoedigen is beter dan straffen, je hond kan ook koppig zijn, als hij eens niet gehoorzaam is, is dat geen drama. Het volstaat om hem aan te moedigen en te feliciteren wanneer hij wel gehoorzaamt.