Learning to be comfortable being uncomfortable
Met SUP’en maakte ik twee edities geleden al kennis, maar een reeks Asana’s op water had ik nooit eerder uitgeprobeerd. SUP-yoga heeft nochtans niet veel omhanden, buiten een peddel dan. Een SUP doet dienst als drijvende yogamat. Verder ga je best op zoek naar een rustige plek met diep of ondiep water. Een parkvijver of oude rivierarm is hiervoor ideaal. In tegenstelling tot ‘yoga aan land’ draait het bij SUP-yoga niet enkel om flexibiliteit, maar eerder rond ontspanning en ‘mindfulness’.
De focus ligt dus niet op het aantal insta-perfecte poses (een harde les voor elke competitiefreak), wél op juist ademhalen en rustig de tijd nemen om controle uit te oefenen op je lichaam in de overgang van pose naar pose. Geloof me, dat klinkt eleganter dan het werkelijk aanvoelt, net als yoga doen op een hele smalle turnbalk. Die uitdagende evenwichtsoefening maakt wel dat elke beweging des te meer doorstraalt naar je spieren dan wanneer je diezelfde poses op het vasteland zou uitproberen. De zelfrelativerende mantra die ik me de hele sessie voorhoud is ‘Learning to be comfortable being uncomfortable’, ook als er naast je voortdurend een toom nieuwsgierige eenden en een rubberboot met fotograaf en eindredacteur voorbij tuft.