Cédric Roussel, Decathlonner en ex-Rode Duivel : "Al mijn dromen werden werkelijkheid"
In nagedachtenis van Cedric Roussel en zijn passie voor de sport.
Cédric Roussel heeft er al een carrière als professioneel voetballer opzitten, die hem tot in onze nationale ploeg heeft geleid. Van Coventry tot Kazan, met passages langs Bergen, Genk, Zulte-Waregem en Standard ... Roussel heeft praktisch alles meegemaakt! Op z'n 43ste speelt Cédric nu geen voetbal meer. Hij loopt wel nog regelmatig.
Sinds 2019 werkt hij op de loopafdeling van onze Decathlon-winkel in Bergen. Ondertussen volgt hij de Belgen natuurlijk op de voet tijdens het EK. Onlangs richtte hij ook een academie op om zijn neus voor goals over te brengen op jonge aanvallertjes.
Cédric, je bent toch een hele tijd profvoetballer geweest. Nu ben je 43, speel je nog steeds?
Soms, voor een toernooitje met vrienden of een wedstrijd onder anciens. Maar echt slechts sporadisch. Conditioneel zou het nog wel lukken, maar ik heb wat problemen aan mijn knie, en dat wordt er niet beter op met de jaren. Nu loop en fiets ik regelmatig. Onlangs kreeg ik wel weer de ‘goesting’ om iets te doen in de voetbalwereld. Dus richtte ik een project op voor jonge aanvallers (Strikers Academy). Zo kan ik op mijn manier toch nog iets betekenen in het voetbalmilieu.
Is het belangrijk voor jou om je “gave” als goaltjesdief door te kunnen geven?
De spits is een hele specifieke positie, net als doelman trouwens. Ik denk dan ook dat een aanvaller minimum 2 keer per week aan zijn specifieke bewegingen zou moeten werken. Zoiets bestaat al langer in Nederland, Engeland en Duitsland. Nu begint het ook stilaan in België te komen. Ik hoop dat ik mijn steentje hieraan kan bijdragen.
Maar nu loop je dus, zoals je al zei?
Na mijn carrière ben ik best wat bijgekomen. Zo’n 6 à 7 jaar geleden ben ik dan maar beginnen lopen. Ik vond het eigenlijk meteen leuk ook. Ik nam deel aan kleine wedstrijden, waar de sfeer altijd top is. De vorm kwam stilaan terug, en mentaal voelde ik me goed. Ik heb zelfs een klein clubje opgericht. Ik heb nooit echt competitief tegen anderen gelopen, maar puur voor mezelf. En dan is het écht wel leuk. Ik was eerst voetballer, maar werk nu sinds 2019 op de loopafdeling in Decathlon Bergen. Ik ben echt fan geworden van deze individuele sport. Een jaartje geleden ben ik beginnen fietsen, en ook dat vind ik zeer leuk. Ideaal om mijn gewrichten te ontlasten.
Je hebt zelfs deelgenomen aan verschillende marathons ...
Klopt, ik heb er nu 5 gelopen. Amsterdam, Parijs, Barcelona, Rotterdam en Brugge. Mijn record is 3u59, gelopen in Barcelona in 2016. Daar slaagde ik er voor het eerst in om mijn doelstelling te halen: in minder dan 4 uur de finish halen. En dat alles terwijl we voorbij Camp Nou liepen, het stadion van mijn favoriete voetbalclub FC Barcelona. Mijn volgende loopdoel is de halve marathon in Bergen, in oktober.
Ik heb in Engeland gespeeld en ben topschutter geweest in de Belgische eerste klasse, maar een selectie voor de nationale ploeg was écht een kinderdroom.
Weet je nog wat je deed op 12 februari 2003?
Mijn eerste selectie voor de Rode Duivels, voor een vriendschappelijke wedstrijd in Algerije. Ik werd als het ware ‘ingewijd’. Ik heb in Engeland gespeeld en ben topschutter geweest in de Belgische eerste klasse, maar een selectie voor de nationale ploeg was écht een droom. Dankzij die selectie werden al mijn kinderdromen werkelijkheid. Met Marc Wilmots, de broertjes Mpenza en Wesley Sonck was het wel moeilijk om in de ploeg te geraken. Nadien kwam dan de tweede selectie, in oktober tegen Estland, een kwalificatiewedstrijd voor het EK in 2004. Die wedstrijd werd in Luik gespeeld. Ik werd zelf opgeleid bij Standard, dus het betekende zeer veel voor mij om op Sclessin met de Rode Duivels te komen spelen. Ik zal die 2 caps nooit vergeten. Mijn shirt van de nationale ploeg hangt nog steeds in de woonkamer.
Vind je het spijtig dat het bij die 2 caps gebleven is?
Ik was vooral een beetje teleurgesteld dat ik niet vroeger opgeroepen ben, toen ik in de basis stond bij Coventry in de Premier League (2000-2001). Met Philippe Albert, Marc Degryse, Gilles De Bilde en Laurent Delorge was ik een van de eerste Belgen die in Engeland speelde. Het was niet zoals nu. Ik had gescoord tegen Manchester, Chelsea … Dat ik toen niet geselecteerd werd, was wel teleurstellend. Het heeft tot in februari 2003 geduurd, toen ik weer in Bergen speelde, om eindelijk beloond te worden. Het enige wat ik écht spijtig vind, is dat ik nooit aan een EK of WK heb deelgenomen.
Bij de jeugd heb je wel grote toernooien mogen spelen.
Inderdaad, ik heb deelgenomen aan het Wereldkampioenschap van -20 jarigen in Maleisië in 1997, en aan het EK -18 in Frankrijk in 1996. Daar speelden we trouwens 1-1 gelijk tegen het Frankrijk van Thierry Henry en David Trezeguet en eindigden we vierde. Bij de jonge Duivels (-21) maakte ik 10 doelpunten. Ik hoor nog steeds tot de beste Belgische schutters in die leeftijdscategorie (alleen Kevin Vandenbergh deed beter met 12 goals, nvdr.). Ik was van de generatie van Walter Baseggio , Emile Mpenza, Daniel Van Buyten, Wesley Sonck, Jean-François Gillet … Allemaal spelers die een mooie carrière hebben gehad.
Je hebt veel clubs gehad in verschillende landen. Wat was je mooiste moment?
Iedereen zal denken aan het seizoen 2002-2003 bij Bergen. Ze zagen ons allemaal degraderen aan het begin van het seizoen, maar uiteindelijk eindigden we negende. Ik werd bovendien topschutter met 22 goals (ex aequo met Wesley Sonck). Op elk vlak een succesjaar. Maar niets kan tippen aan Engeland. De sfeer, de stadions, grote clubs als tegenstander, de spelers waar ik mee samen speelde … Met Coventry kon ik scoren tegen de écht grote clubs (met name 2 goals tegen Manchester United op 5 februari 2000, nvdr.). De competitie, de trainingen, de voorbereiding: alles is zwaar in Engeland. Maar ik was oh zo fier om op dat veld te staan! En in die competitie spelen, ook dat was een kinderdroom.
Kevin De Bruyne is fenomenaal. Hij denkt sneller dan iedereen. Zijn vista, zijn passes, zijn schoten … Simpelweg een van de beste middenvelders ter wereld. Daarnaast - op mijn positie - hebben we Romelu Lukaku, die ik misschien nog net iets meer waardeer. De weg die hij afgelegd heeft ... Hij is een uitzonderlijke spits geworden.
Wat denk je van de huidige nationale ploeg?
We hebben enorm veel geluk om een ploeg van dit kaliber te hebben in zo’n klein landje als het onze. Maar om echt prijzen te pakken, vrees ik dat we onze kans gemist hebben op de twee voorbije grote toernooien. Landen als Nederland en Italië zaten in het slop, maar zijn er nu weer bovenop geraakt. Wie kan voorspellen wie dit EK wint? De verhoudingen zijn weer min of meer in evenwicht. Vijf à zes landen kunnen de eindzege pakken, waaronder België. In deze fase met rechtstreekse uitschakeling, denk ik dat we ons niveau nog wel gaan opkrikken. We hebben geluk dat al onze sterspelers net op tijd lijken terug fit te geraken. Hopelijk zingen ze het uit tot het einde.
Tot hier was er nog niet heel veel spektakel te zien, met veel gesloten wedstrijden. Wat mij betreft zouden ook alleen de eerste twee teams uit elke groep mogen doorgaan. Dat zal altijd meer spektakel opleveren vanaf het begin van het toernooi. En zeker minder rekenwerk!
Van welke speler ben je het meest onder de indruk?
Er zijn er twee. Kevin De Bruyne is fenomenaal. Hij denkt sneller dan iedereen. Zijn vista, zijn passes, zijn schoten … Simpelweg een van de beste middenvelders ter wereld. Daarnaast - op mijn positie - hebben we Romelu Lukaku, die ik misschien nog net iets meer waardeer. De weg die hij afgelegd heeft ... Hij is een uitzonderlijke spits geworden. Zijn techniek bij het tweede doelpunt tegen Denemarken, fantastisch. En mentaal, zo sterk! Het blijft vreemd dat hij vandaag nog steeds zo vaak bekritiseerd wordt. Je ziet nochtans dat hij ongelooflijk trots is om het shirt van de nationale ploeg te dragen.
Hoe beleef je dit toernooi als supporter?
Ik kijk elke wedstrijd van de Belgen op groot scherm met vrienden. Nadat het zo lang verboden was om zulke momenten met elkaar te delen, doet het eens te meer deugd om samen feest te vieren tijdens het EK. De andere grote wedstrijden kijk ik ook allemaal. Van de overige matchen bekeek ik vooral de samenvattingen.
In nagedachtenis van Cedric Roussel en zijn passie voor de sport.
