Er bestaan veel kunstmatige hulpmiddelen bij ruitersport. Ontdek ze in dit artikel en kies het hulpmiddel dat het beste bij je gebruik past.
In de ruitersport worden hulpmiddelen gedefinieerd als de middelen die de ruiter heeft om te communiceren en contact te maken met het paard. Om als hulpmiddel te dienen, moeten de door de ruiter gebruikte middelen eerst inwerken, dan weerstand bieden en ten slotte wijken.
Over het algemeen zijn er twee soorten hulpmiddelen voor de ruitersport: natuurlijke hulpmiddelen en kunstmatige hulpmiddelen.
Natuurlijke hulpmiddelen zijn eigen alles wat de ruiter van zichzelf al heeft: zijn of haar lichaamsdelen. De nuttigste natuurlijke hulpmiddelen bij ruitersport zijn de handen (controle van de gang, richting, contact met het bit), de benen (controle van de gang, richting, balans) en ook het lichaamsgewicht (controle van de gang, balans, houding, richting, enz.)
Kunstmatige hulpmiddelen zijn alle extra hulpmiddelen voor de ruiter. Met andere woorden, hulpmiddelen waarin ruiters zelf moeten voorzien, die ze dus van nature niet hebben. Deze hulpmiddelen zijn onder andere: de zweep, de sporen, de hulpteugels en ook de longeerzweep. Deze hulpmiddelen hebben verschillende functies en meestal voorziet elk hulpmiddel in een unieke en precieze behoefte.
De twee soorten zwepen
De klassieke rijzweep
De zweep is een hulpmiddel dat het been van de ruiter versterkt. Een zweep is nuttig om het paard te laten versnellen, of het paard te vragen om zichzelf te corrigeren. Wanneer de zweep op de schouder gebruikt wordt, kan de zweep ook dienen als aanmoediging, vooral bij het springen. De zweep moet voorzichtig en spaarzaam gebruikt worden.
Dressuurzweep
De dressuurzweep wordt ook wel "dressuurstick" genoemd. Een dressuurzweep is langer dan een gewone zweep en kan nauwkeurige aanwijzingen geven en gebruikt worden voor lichte impulsen.
Sporen zijn een hulpmiddel voor de ervaren ruiter. Ze worden bevestigd aan de laars van de ruiter en worden gebruikt voor preciezere en subtielere opdrachten dan de rijzweep. Sporen worden niet alleen gebruikt om het paard te laten versnellen, maar ook als hulpmiddel om het paard te sturen of bij intensief werken.
Een hulpteugel is een hulpmiddel dat op het paard wordt geplaatst (vaak bevestigd aan het hoofdstel en het zadel) om de ruiter te helpen het paard de juiste houding te laten aannemen. Het doel van een hulpteugel is om de hals van het paard omlaag te brengen en zijn nek en rug te verhogen om het te helpen spieren op te bouwen en het een comfortabele werkhouding te geven. Er zijn veel verschillende soorten hulpteugels die meer of minder veeleisend of beperkend zijn voor het paard, sommige zijn afhankelijk (vereisen actie van het paard), terwijl andere onafhankelijk zijn. De bekendste hulpteugels zijn: de elastische teugels voor training, Duitse teugels, de gogue en de martingaal. Net als sporen mogen ze alleen gebruikt worden door ervaren ruiters of onder toezicht van een instructeur.
Samenvattend kunnen we stellen dat elk kunstmatig hulpmiddel dient om de communicatie tussen ruiter en paard te vergemakkelijken. Het doel van deze hulpmiddelen is om met het paard in de juiste richting te werken. In geen geval mogen kunstmatige hulpmiddelen willekeurig worden ingezet. Dagelijks gebruik van deze hulpmiddelen zal alleen maar nadelig zijn, want het betekent vooral een beperking voor je paard, die hem het plezier zal doen verliezen om voor jou te werken. Tot slot betekent herhaaldelijk gebruik dat de verwachte effecten van deze hulpmiddelen na verloop van tijd sterk zullen afnemen.