tb-dagwandeling-vrienden

Kennismaken met hiking

Lang geleden zijn wandelaars en klimmers elk andere paden ingeslagen, en zo zijn de eerste bewegwijzerde paden ontstaan.

Vandaag stappen hikers door een onuitputtelijk speelterrein waar ze zich maar aan een paar regeltjes hoeven te houden. De gedempte passen in de stille bossen schenken hun lichaam niets dan vreugde. De gedisciplineerde wandelbeweging brengen hen tot rust en hun geest gaat zweven, weg van alle zorgen. Hun blik dringt door tot de essentie, hun verbeelding krijgt vrij spel, inspanning en welzijn gaan hand in hand, ze wandelen.

Wat is hiking?

Wandelaars versus klimmers

Hiken is ontstaan door een heftige tweestrijd op het einde van de 19e eeuw. Wandelaars of trekkers, met een moeilijk woord 'excursionisten' genoemd, gingen zich afzetten tegen klimmers, ofwel 'ascensionisten'. De excursionisten beschouwden wandelen als een activiteit voor het volk met als enige ambitie te genieten van het natuurschoon en tegelijk aan lichaamsbeweging te doen.

De klimmers van hun kant wilden de meest uitdagende bergtoppen beklimmen, met als achterliggende gedachte dat die 'gereserveerd' waren voor de aristocratie.

De eerste bewegwijzerde paden

De 'luchtjesscheppers' die de wandelaars waren, groepeerden zich in wandelclubs met namen als 'Les Jarrets d’Acier' en de 'Club Vosgien'. Ze rechtvaardigden de discipline van het wandelen voor iedereen met sociale en morele streefdoelen en met ideeën rond volksgezondheid. De eerste paden werden uitgezet en bewegwijzerd. Het project had tot doel om de wandelsport collectief te organiseren.

De pionier van de wandelpaden

In 1934 stichtte Jean Loiseau, architect-archivaris van de Franse nationale bank in Parijs, 'Les Compagnons Voyageurs' en zette hij de eerste routes doorheen het land uit. In 1947 werden de Grote Routepaden (GR-paden) gecreëerd en bewegwijzerd in het wit en rood. Het duurde tot in 1946 voor het Franse woord 'randonnée' (hiking) opdook.

De verschillende disciplines

De wandeltochten die in het geel zijn aangeduid en de vermelding 'Promenade et Randonnée' PR® dragen, vertegenwoordigen de korteafstandsroutes van één dag. Ze vergen slechts lichte inspanningen en een minimale uitrusting. Dit type wandeltochten is geschikt voor het grote publiek en laat wandelaars kennismaken met het lokale patrimonium.

De wandeltochten die in het wit en rood zijn aangeduid en de vermelding 'Grande Randonnée' GR® dragen, komen overeen met routes van meerdere dagen, ja zelfs van enkele weken. Deze paden doorkruisen een hele regio en strekken zich uit over meerdere departementen. Voor dit type tochten heb je een goede fysieke conditie nodig. Je moet ook beschikken over de nodige uitrusting om autonoom te kunnen overleven, ver weg van het tumult van elke dag.

De voorliefde voor het wandelen

Vandaag is hiken een van de favoriete sporten van de Fransen. Ongeveer 16 miljoen wandelaars doen aan hiking. Onder hen zijn er 5,5 miljoen regelmatige beoefenaars.

De Franse wandelfederatie telde in 2017 meer dan 240.000 leden en sinds 2011 neemt het ledenaantal elk jaar met 3 % toe.

We tellen 180.000 km bewegwijzerde wandelpaden, 3.500 clubs en 20.000 vrijwilligers, onder wie 7.000 bewegwijzeraars. Geen gebrek aan structuren en middelen dus!

wandelen-groep

De spelregels van hiking

Controleer wat voor weer het zal worden, bestudeer de route, vermijd om op je eentje op pad te gaan en probeer inlichtingen in te winnen over het niveau van de andere deelnemers voor je gaat genieten van de natuur in al haar pracht.

Wanneer je op pad gaat, moet je enkele gedragsregels in acht nemen:~- volg het uitgestippelde pad zonder het af te snijden, wees sportief, wees aardig;~- denk aan de andere trekkers, verstoor de sereniteit van de plekken niet, je stem past soms niet goed bij de vibraties van de natuur, leg je daarbij neer;~- leer hoe je de fauna en de flora kunt herkennen en beschermen, je hoeft echt niet elke bloem te strelen of je liefde te verklaren aan elke boom;~- laat geen sporen na en laat geen afval slingeren, je weet ongetwijfeld wat je met hondenpoep moet doen, wel, pas dat ook maar toe op jezelf;~- zorg dat je op de hoogte bent van de reglementen van de natuurreservaten en de nationale parken.

wandelen-familie-corsica

Waarom is wandelen zo goed voor je?     

Je hebt oog voor details, je krijgt heldere ideeën, het egoïsme is achtergebleven aan de rand van de stad, elke stap ademt vrijheid. In de wandelaar komen zoveel kwaliteiten samen, die vermoeide voeten neem je dan maar voor lief. Dit is geen toeval.

Het leven in de openlucht is een geestelijke en lichamelijke herbronning. Je voeten gebruiken is goed voor je hoofd. Stress neemt het hazenpad en je hersenen werken weer volop, wat de deur opent voor creativiteit.

Het lichaam blijft niet achter, je spieren verstevigen, je botten worden sterker en je immuniteit maakt een heuse verjongingskuur door. Het is opmerkelijk hoe sommige routes je boven jezelf doen uitstijgen.

familie-wandelen-hiking-natuur

Is hiking  iets voor jou?

In het begin van de twintigste eeuw ontwikkelde hiking zich door en voor zoveel mogelijk mensen. Die filosofie is sindsdien dezelfde gebleven. Iedereen kan er zich aan wijden, iedereen kan het zich veroorloven. Van een kleine recreatieve wandeling tot een lange trektocht in de bergen, overal worden paden betreden om vreedzaam het platteland te veroveren of om steile weggetjes te trotseren. Zoals het je uitkomt.

Wat heb je nodig om te hiken?

Voor een trektocht van één dag is een rugzak van twintig tot dertig liter voldoende. Om gewapend te zijn tegen onvoorziene omstandigheden, kun je voeding, een drinkfles (of een waterzak), een mes, je identiteitspapieren, een smartphone, verlichting, een EHBO-tas en een reddingsdeken meenemen. Avontuur is immers avontuur, toch?

Zorg dat je wandelschoenen aanhebt die je al hebt uitgeprobeerd en die aangepast zijn aan je voeten. Trek comfortabele sokken aan en draag een lichte broek, eventueel met afneembare pijpen, wat handig is als het weer omslaat. Bescherm je met een ademend T-shirt, een isolerende fleece en een jas die bescherming biedt tegen de wind en de regen.

Nog één ding: vergeet je wandelkaart of je gps niet. Zo vermijd je dat je een acute angstaanval krijgt en in tranen uitbarst, gevolgd door kille woede jegens de anderen bij wie de schuld sowieso ligt, en dat je uiteindelijk verzucht "Het is zover, we zijn er geweest", op twee passen van een onopgemerkt dorpje... Kortom, met een kaart of een gps raak je het noorden niet kwijt.

Aarzel niet om je opmerkingen en je avonturen met ons te delen via de commentaren!