De robinsons van de kleine amazone

"Het begint allemaal in het Decathlon Watersports Center in Hendaye, waar we ontvangen worden door Jérôme die werkt voor Itiwit, het merk van kajaks en supboards. 

Hij laat ons het Centrum voor Ontwerp en Prototyping van alle watersportmerken van Decathlon zien.

Het is echt heel leerzaam om te weten hoe de producten van dit grote Franse sportmerk uitgevonden worden.

Op het einde van het bezoek krijgen we 3 grote rugzakken waar de 3 opblaasbare Itiwit3-kano-kajaks in opgeborgen zitten, en 6 dubbele peddels, 3 luchtpompen, 6 zwemvesten en 2 waterdichte zakken waarmee we de Leyre gaan kunnen afdalen over 90 kilometer.

Daarna moeten we terugkomen om te zeggen wat de positieve en negatieve punten zijn van deze kajaks zodat men ze nog kan verbeteren. Het is heel interessant voor ons om aan deze test te kunnen deelnemen en we zullen constructieve opmerkingen moeten maken.

Dit is het vertrekpunt van ons gezinsavontuur. Dorothée en Benjamin zijn er ook. Zij vormen de filmploeg voor M6 die ons gaat volgen op onze watertrip. De reportage die ze over ons gaan maken, zal volgende zomer in de uitzending « Zone interdite » vertoond worden.

Het is tijd om het materiaal klaar te maken. De 1ste kajak opblazen lijkt ons niet ingewikkeld. Eerst blazen we de achterkant op, dan een beetje de zijkanten, wat balanceren en hopla, de zitjes kunnen erin gezet worden.

Onze twee jongste meisjes hebben voor de veiligheid hun 100Newton reddingsvest aan, wat verplicht is aangezien ze niet kunnen zwemmen. De anderen, volwassenen inbegrepen, zullen de hele tijd de 50N zwemvesten dragen.

Het is een fluitje van een cent: in minder dan een uur kunnen we onze 3 opblaasbare kajaks laden met het eten voor 4 dagen, het kooktoestel, de slaapzakken, de tent en reservekleding voor het hele gezin.

We zijn eindelijk klaar voor de eerste 4,5 km op de Leyre. 2 uur in de takken en door ondiep water: de eerste dag is al niet mis! Maar ik beken dat we vooral genieten van het natuurlijk landschap dat het natuurpark van de Landes van Gascogne ons biedt. De Leyre zigzagt in alle richtingen en je moet op de takken letten die werden afgekapt om de waterloop vrij te houden, maar die soms onze boten doen vastlopen.

We verlaten Pouloye op een rivier van 5-6 m breed, met prachtige schaduwrijke oevers! We mogen niet vergeten dat Météo France ons een snikhete week heeft voorspeld. We zullen heerlijk onder de takken kunnen varen, wat ons wel verplicht af en toe het hoofd te bukken om voorbij te komen. De jongsten amuseren zich met het tellen van deze kleine gewelven van bladeren en wij vinden het leuk om er onderdoor te slalommen.

Wanneer we op de Leyre varen, zijn de bruggen het enige dat ons aan de bewoonde wereld doet denken. We moeten er nog 2 passeren deze namiddag om bij de gemeentelijke jachthaven Testarrouman in Pissos aan te komen. Onder de bruggen komen we regelmatig «kleine» waterversnellingen tegen die wat sensatie brengen voor onze jonge kajakkers.

Voor de namiddag worden de bemanningen gewijzigd. We brengen de boten beter in evenwicht: een grote en een middelgrote in elke kajak. De sterkste achteraan om te roeien en te sturen en de middelgrote vooraan om te helpen bij het roeien.

We hebben nog minder dan een half uur te peddelen na de brug van Bern. De kinderen versnellen en springen uit op het strand dat voor de camping ligt. Nu is het tijd voor verfrissing, daarna denken we wel aan het opzetten van de tent. Iedereen neemt een duik in dit water met een wat roestige kleur die komt van de « Garluche », een mineraal rijk aan ijzer. De Leyre is een schone rivier die ontspringt op 10 km boven Commensacq.

Het hele gezin wordt door de journalisten uitgenodigd voor een leuke avond in de pizzeria van PissosHartelijk dank!

Overal in Frankrijk waarschuwt men voor een hittegolf en toch gaan wij 3 uur in de schaduw van een hoog bladerdak doorbrengen, omringd door de ongerepte vegetatie van het Natuurpark van de Landes van Gascogne...

De temperatuur is 5 graden lager dan buiten de rivierbedding en eerlijk gezegd doet dit decor van meanders met geuren van vlottend hout ons denken aan de jungle. We beleven nogmaals een echt Avontuur. Alleen op de wereld voelen onze kajaks zich, net als wij, helemaal op hun plek en glijden ze zachtjes over het zoete water. We laten de bewoond wereld van Pissos en de sympathieke Lionel, gerant van de jachthaven van Testarrouman, achter ons. 

In vergelijking met gisteren is de rivier wat breder geworden en onze manoeuvres om tientallen, wat zeg ik, honderden takken en bomen die uit het water tevoorschijn komen te ontwijken, worden er gemakkelijker op.

Vanaf nu hebben we de volledige controle over onze boten. Als gevolg van de stroming van ongeveer 4 km/u, slagen we er zonder veel moeilijkheden in de obstakels te ontwijken en volledige blokkering door een verraderlijke tak te vermijden... de fameuze "cravatage" die zo gevreesd is door de beoefenaars van kano-kajak, komt niet voor in onze plannen… en dat is maar beter ook! We zullen onze adrenaline wel elders vinden!!

Onderweg zullen Dorothée en Benjamin van M6 op ons wachten of wij op hen. De opnames vinden plaats in een rustiek landschap. Wij zijn de avonturiers, zij zijn de getuigen... maar wat een moed hebben ze, deze getuigenis-technici... ze maken de opname mooi, en echt, omvatten de gehele puurheid van het landschap en de charme van ons 8 samen op deze afdaling!!! En dat alles met 3 opblaasbare kano-kajaks geladen als muilezels. Een jaar wachten om dit te zien op M6 gaat lang zijn.

Voor het ogenblik gaat het erom in de buurt van Moustey aan te komen. We hebben geen keuze en zetten onze tent op op het terrein van de privé-camping van Vallées de la Leyre voor de nacht.

Vertrek om 9u vanaf de boerderij. Het kost ons een klein halfuurtje om de spullen in de kajaks te laden, de zwemvesten aan te trekken en het water op te gaan.

Om 9u30 voelen we reeds het verschil in temperatuur .Op de Leyre hebben we een verschil van ongeveer 5°C met de voorspelde temperaturen. De temperatuur van het water moet op dit moment in de buurt van 16°C liggen. Men zei ons dat we geluk hebben, want over het algemeen is het water koeler.

De grote Leyre en de kleine Leyre vloeien samen net na ons vertrekpunt. De rivier verandert van naam en we varen nu op de Eyre die breder en rechter is. Het varen wordt gemakkelijker, maar we durven nog niet gewoon af te drijven. We botsen nog tegen boomstammen.

Na 3 uur roeien stoppen we aan een klein strandje waar nog nooit een levende ziel is geweest. Een zwempartij, taco's, compote, we hebben plezier, we lachen en dan moeten we weer vertrekken met als enige motor de kracht van onze armen. Sommige roeiers krijgen blaren op de handen.

Een uur later komen we in Belin Beliet aan. Het leven is mooi!

Nicolas van Lou Canoë helpt ons de boten op het droge te halen. Hij stelt ons zelfs voor onze spullen naar de camping te brengen.

De natuuranimatoren, monitoren en dienstverleners langs de Leyre vind ik over het algemeen zeer aardig. We hebben de indruk dat ze een passie hebben voor deze rivier die vóór hun werkt komt. Ze geven niet de indruk dat de rivier hen toebehoort, maar integendeel, dat hij hun aanwezigheid aanvaardt.

We vertrekken van Belin-Beliet voor vier uur roeien tot aan Salles. Onderweg halen we meer afval op dan gewoonlijk, waarschijnlijk vanwege het feit dat we dichter bij de bewoonde wereld zijn in deze streek.

Halverwege houden we een pauze bij de kerk van Vieux Lugo die uit de XIde eeuw dateert.

We gaan weer op weg om een plaats te vinden om te eten die rustiger is dan deze hier. We zijn op het gedeelte waar meer kanohuurders zijn.

Het is een dagje met wat minder spektakel dan in het begin van onze tocht.

Aangekomen in Salles, is er een strand waar we tot 21 uur kunnen zwemmen, een weide met een zwart paard en een geit. We krijgen er maar geen genoeg van.

We staan 's morgens vroeg op ,want hebben 20 km af te leggen. Ondanks het feit dat onze wekker op 6u30 stond, vertrekken we pas om 8u. Het is te merken dat de groep vermoeider en trager wordt.We willen 's ochtends varen om te proberen vogels te spotten nu we nog fris zijn.

De 10 eerste kilometer tot aan Mios zijn zoals de 70 km die we al achter de rug hebben: prachtig en wild.

Na wat snacks om 10u30 op het strand van Mios, stellen we vast dat de oevers dichter bevolkt zijn en dat afval zich ophoopt op de oevers van de laatste kilometers van de Eyre.

5 km voorbij Mios is er de bekende « zandbak », een gedeelte van de rivier dat ondiep is, tussen 5 en 10 cm, waar we eten in de kano-kajaks zelf die we met de in het zand gestoken peddels op hun plaats houden.

Onze reis had kunnen eindigen in Teich waar de rivier zich in twee armen splitst. Maar aangezien we rond het eiland van Malprat willen varen, hebben we verkozen het advies te volgen en gaan we tot in Biganos. De tocht rond het eiland hebben we spijtig genoeg moeten aflassen omwille van de te harde wind, want we wilden de jongste leden van ons team geen al te sportieve dag opleggen.

Nadat we onze boten hebben laten leeglopen, vieren we onze aankomst met een een goede cassoulet uit blik, tevreden over onze 90 km op de Leyre!