Tom badminton

Tom maakt komaf met de clichés rond badminton 

“Badminton, da’s toch voor oude mensen!” Of, “badminton, dat doe je alleen als je niet goed genoeg kan tennissen.” Twee vooroordelen die - helaas - bestaan over een sport die voor mij nog redelijk onbekend was. Tijd om zelf de proef op de som te nemen en te ontdekken wat de troeven van badminton zijn!

Tom badminton

Het tempo was indrukwekkend

Ik stel mezelf even voor. Tom Stouthuysen, 28 jaar en reeds 6 jaar in dienst bij Decathlon. Ik ben zelf een fervent tennisser, dus de passie voor racketsporten is nooit ver weg geweest. In de allereerste editie van Team Decathlon ging ik voor het eerst padellen, een sport die toen nog maar net kwam kijken in België. Nu stond ik voor mijn volgende sportieve doop. Badminton, ik speelde het vroeger zoals iedereen wel eens in de tuin, maar dat dit niets ging zijn in vergelijking met wat me vandaag te wachten stond, daar was ik me wel van bewust. Ik had een afspraak in badmintonclub Poona Hoeselt BC.



De ontvangst was zeer hartelijk, of wat had je gedacht in Limburg? De aanwezige leden van de club hadden hun vaste avond in de week waarop ze komen trainen. Er waren een 20-tal spelers aanwezig. We overliepen snel even de belangrijkste spelregels, want - dat moest ik eerlijk toegeven - die kende ik eigenlijk niet zo goed. Gelukkig overlapten ze vaak met die van tennis. Tijdens mijn spoedcursus begonnen de andere spelers al ‘rustig’ in te slaan. En dat woordje ‘rustig’ mag je met een serieuze pot zout nemen, want het tempo was indrukwekkend. Ze sloegen constant hoge shuttles, van achterlijn tot achterlijn, telkens bovenhands. Het angstzweet brak me nog net niet uit. Achteraf hoorde ik dat ik net had staan kijken naar een speler van nationaal niveau. Enigszins geruststellend voor mij, en gelukkig voor hem moest hij zich vandaag niet met mij bezighouden.

Tom - Robin : badminton

Geen lachertje  

We gingen dubbelen. Ik speelde samen met Robin, en we gingen de strijd aan met twee dames. Normaal is het natuurlijk gemengd (man-vrouw tegen man-vrouw), maar iemand moest toch mijn niveau compenseren? Bij de opwarming wordt het al snel duidelijk dat deze sport écht geen lachertje is. Je slaat zeer veel bovenhands, en dat is lang niet evident als je een tennisopwarming gewoon bent. Het gevolg: na een tiental minuutjes inslaan was ik best al buiten adem. “Da’s normaal”, verzekerden ze mij. Gelukkig maar, want het moest eigenlijk nog beginnen …

 

Opslaan doe je eigenlijk altijd met de backhand, omdat je dan meer controle hebt. Gedurende heel de wedstrijd had ik wel moeite met die service, want een te lange opslag is out, maar een te korte ook. Je moet dus netjes binnen de lijnen blijven, zonder dat je de shuttle makkelijk ‘aangeeft’ aan je tegenstander. Een zeer moeilijke balans, die blijkbaar wel wat tijd vergt vooraleer je ze onder de knie hebt. Tijdens de rallies werd mijn gevoel van tijdens de opwarming alleen maar bevestigd. Dit is echt een zeer intense sport. Je beweegt voortdurend met korte sprintjes naar voren en naar achteren, en je spreekt daarbij rechtstreeks je dijspieren en hamstrings aan. Die voelde ik dan ook al tegenspartelen na een paar puntjes.

 

In het begin miste ik de shuttle regelmatig, of raakte ik hem met het frame. Het tempo is zo veel hoger dan bij tennis, en je speelt natuurlijk niet met hetzelfde racket. Het blad is veel kleiner, en de afstand tussen grip en blad veel groter. Dat vergt op zich al veel aanpassing. Maar na een paar puntjes begon het stilaan beter te gaan. De rallies werden al wat langer, en we begonnen meer te scoren. We wonnen de eerste set dan ook, zij het nipt. En toen ging het licht uit … Niet bij mij, maar in de zaal. Omdat het de eerste training van het jaar was, trakteerde het bestuur op champagne. Ik kreeg zelf ook een glaasje, en daar was ik best blij om. Niet zozeer voor de drank zelf, maar wel voor de korte pauze die erg welkom was

Femmes : badminton

Revanche

Na de woorden van de voorzitter gingen de lichten terug aan, en kon de match weer beginnen. De dames waren uit op revanche, en plooiden zich dubbel om een beslissende derde set uit de brand te slepen. En dat deden ze met brio. Ik had me voorgenomen om na 2 sets huiswaarts te keren - het was namelijk al best laat - maar met deze stand kon ik natuurlijk niet vertrekken. In de derde set ging het gestaag beter met mijn spelniveau. Hier en daar probeerde ik zelf al wat dropjes (shuttles die je kort over het net legt) te spelen, en ik miste minder en minder shuttles. Uiteindelijk wonnen we de derde set met 21-19, maar dat had ik vooral te danken aan mijn fantastische ploegmaat. Veel directe punten heb ik namelijk zelf echt niet gemaakt.

 

Wie nog altijd denkt dat badminton uitsluitend een sport is voor de oudere garde, raad ik aan om zelf de uitdaging aan te gaan. Badminton is snel, intens en fysiek loodzwaar. Toen ik in de auto naar huis zat werd één ding mij al geheel duidelijk: mijn dijen zouden mijn inwijding als badmintonner nog enkele dagen herinneren!

 

Bedankt aan de leden van Poona Hoeselt BC voor de fijne ontvangst en de leuke wedstrijd!