5 dingen die je (misschien) nog niet wist over gewichtheffen

Gewichtheffen staat sinds de eerste editie van de moderne Olympische Spelen in 1896 op het programma. In die tijd werd de sport beoefend met één of twee armen ... Na een afwezigheid op de 4 volgende edities van de Spelen, maakte de sport een comeback op de Spelen van 1920 in Antwerpen. Sindsdien staat gewichtheffen steevast op het programma van de Olympische Spelen. Ondanks de vele dopingschandalen die de reputatie van de sport hebben aangetast, heeft het toch zijn status als essentiële sport behouden. Des te meer omdat gewichtheffen (als training) ook vaak gebruikt wordt in andere sporten om progressie te boeken.

Bij de mannen was gewichtheffen dus al van in het begin een olympische sport. Bij de vrouwen geldt dit pas vanaf de Olympische Spelen van 2000 in Sydney.

Gewichtheffen bestaat uit twee bewegingen: de 'snatch' en de 'clean & jerk'.

Voor beide bewegingen geldt:

- de startpositie van de stang is hetzelfde (op de grond)
- de positie van de gewichtheffer is grotendeels gelijk

De voeten van de gewichtheffer moeten op heupbreedte uit elkaar staan, met de stang dicht bij de schenen en de heupen iets hoger dan de knieën. De rug moet recht zijn, de schouders boven de stang en de handen moeten gepositioneerd zijn in overeenstemming met de beweging: een brede greep voor de snatch en een smallere (schouderbreedte) greep voor de clean & jerk.

Atleten hebben recht op drie pogingen voor elke beweging: de snatch en de clean & jerk. Alleen de beste poging per beweging telt. Het totaal van de beste prestaties (in kilo's) in deze bewegingen bepaalt de winnaar: de atleet met het hoogste totaal wordt uitgeroepen tot winnaar.

België heeft sinds 1896 vier olympische medailles gewonnen in het gewichtheffen, waarvan drie op eigen bodem in 1920. Frans de Haes won goud in de -60kg klasse, Louis Willequet zilver in de -67 kg klasse en Florimond Rooms brons in dezelfde categorie. Recenter herinner je je misschien nog de zilveren medaille van de grote Serge Reding (+90 kg), die hij behaalde in Mexico City in 1968.

Bovenaan de ranglijst na de Spelen van 2020 (of 2021) vinden we (nog steeds!) de Sovjet-Unie met een totaal van 62 medailles (39 gouden, 21 zilveren en 2 bronzen). China volgt met hetzelfde aantal gouden medailles, maar minder zilveren (15) en bronzen (8). Het lijdt echter weinig twijfel dat China na de Spelen in Parijs de ranglijst zal aanvoeren.