Bespeel hun trots
Het is niet omdat sport vooral staat voor positieve vibes, dat je niet wat listig mag zijn om je doel te bereiken. En wat is er dan beter dan de trots van je collega's of vrienden te bespelen? Dat lijkt je plots vanzelfsprekend, niet? Je vriend Marco is altijd wel te vinden voor een gekke uitdaging, terwijl Andrea soms te trots is om niet toe te happen. Het mooie aan sport is dat een uitdaging eerst al te gek lijkt, tot je ze hebt gehaald. Dan valt het plots wel mee. En dat allemaal zonder het slechte karaktertje in je naar boven te moeten laten komen! Ten bewijze, een klein verhaal uit mijn eigen ervaringen:
Op een mooie aprilavond besluit ik om het eergevoel van mijn vader wat te prikkelen:
● “Papa! Ik heb hier net op Facebook iets gelezen over een coole wedstrijd in Frankrijk!
● Ach zo? Vertel!?
● De Ultra Trail van Le Puy Mary Aurillac! 105 km! Doen we die?
● 105, da's niet niks! Wanneer is het?
● Binnen twee maanden! ● Ben je gek! Da's veel te weinig tijd om ons voor te bereiden voor zo'n afstand!
● Komaan, saaie piet … Waar is je zin voor avontuur naartoe?”
De ochtend nadien, zonder dat ik er zelf over begin, vraagt mijn vader me:
● “Zeg, je hebt me toch ingeschreven?
● Huh? Wat? Wil je toch meedoen?
● Mja, waarom niet hé!”
Tja, het beste voorbeeld is het misschien niet, want twee maanden van tevoren beslissen om mee te doen aan een ultratrail is misschien niet echt aan te raden. Maar zo zie je maar, je trots zet je niet zomaar opzij! Deze ervaring was hoe dan ook een mooi lesje in nederigheid én een prachtig avontuur tussen vader en dochter, waar we nu nog vaak om moeten lachen.