Joanna - "jammer dat sterk zijn vaak enkel met mannelijkheid wordt geassocieerd"

Ik werd vroeger ‘dik’ genoemd. Ik woog 93 kilo, ik had geen conditie en was snel buiten adem. Mijn benen zaten vaak in de weg tijdens het wandelen. Ik wou sporten maar vond moeilijk mijn ding. Zwemmen was niks voor mij, dansen deed ik liever op feestjes en na wat omzwervingen kwam ik uit bij Brazilian Jiu Jitzu. Omdat ik vroeger nog had gebokst en omdat er zo’n harde discipline heerst in voelde ik me er wel toe aangetrokken. Ik werd op slag verliefd, al ging het niet zomaar vanzelf. ~Ik werd meer dan ooit geconfronteerd met mijn eigen lichaam. Ik weet nog heel goed dat ik tijdens de eerste les al tijdens de warm-up al zei “Neen mannen, het zal niet meer lukken voor vandaag: i’m out!”.. We hadden toen slechts enkele rondjes gelopen. Ik moest zelfs af en toe naar buiten om op adem te komen. Ik kon geen volledige les volhouden. Een rondje sparren op het einde van de les lukte me zelfs niet. Daar word ik soms nog aan herinnerd door mijn coach. 

~In 7 maand tijd ben ik 20 kilo kwijtgeraakt zonder dat het echt mijn doel was, en zonder dat ik echt op mijn voeding lette, dat meen ik. Die persoonlijke groei meemaken in de beginmaanden, dat gaf me zo’n ongelofelijke boost . Terwijl ik mentaal en fysiek langzaam sterker werd merkte ik dat mijn omgeving me wel nog steeds anders benaderde. “Oei..gaat gij dit echt..doen?” Niet dat ze me recht in mijn gezicht uitlachten, maar ze vertrouwen er niet echt op. Dat ik een vrouw was had er zeker ook mee te maken...~Op zo’n moment is het belangrijk dat je vooral naar jezelf en je eigen lichaam leert luisteren. Weet vooral wat je zelf wil doen! Want je omgeving probeert je te sturen naar waar zij vinden dat je, volgens jouw geslacht of lichaamstype, zou moeten gaan doen. ~ 

Ik voel me heel ongemakkelijk bij wat zogezegd 'enkel vrouwelijk' en 'enkel mannelijk' zou moeten zijn. In de wereld van de vechtsport wordt je omgeven door voornamelijk mannen en je draagt al weinig make-up. Eenmaal terug buiten de ring merk ik dat mannen ofwel geïntimideerd ofwel verward zijn door met mijn brede bouw. Dat ik mijn haar graag kort draag en nu en dan eens hakken aandoe maakt het er ook niet makkelijker op.

Binnen de ring is je geslacht van geen tel. Ik train met mannen die 20 kilo zwaarder zijn dan mij. Als ik daar een stoot van krijg vraag ik me soms af waarom ik dit zo graag doe. Wanneer ik mijn regels heb, heb ik ook niet bepaald zin om vrijwillig op die mat te gaan staan. Dan is het vaak thuiskomen, even huilen, en trots dat ik het toch overleefd heb. MMA is geen sport die je je leven lang kan doen. Mijn knie ondervindt nu al moeilijkheden en andere blessures drukten me al meermaals met de neus op de feiten. Daarom wissel ik mijn gevechtstraining op maandag in voor...Jamaican Dancehall! Niet alleen omdat ik het een super experessionele of sensuele dans vind, Dancehall geeft me de volledige controle over mezelf en mijn lichaam terug. Dat op zich vind ik heel straf en waardevol.