Zij vonden terug energie dankzij sport

Zij vonden terug energie dankzij sport

Een mens is sterk maar ook kwetsbaar ... Sophie, Marcel en Marijn getuigen moedig over de flinke klap die hun gezondheid kreeg. Ze vertellen hoe sporten hen ondersteunde en nog steeds helpt om te ontspannen, nieuwe energie te vinden en een doel te hebben. En ze delen met plezier hun persoonlijke tips met jou. Petje af.

Ziek worden of een ongeluk hebben. We wensen het niemand toe, maar het kan helaas iedereen overkomen. Na de eerste shock en de operatie of opstart van de behandeling komt het volle besef dat alles nu – voorlopig of voor altijd – anders is. Daarin fysiek, mentaal en emotioneel je weg vinden kan behoorlijk pittig zijn. Steun van anderen, het nodige geduld en mildheid voor jezelf zijn onmisbaar. Net als een vorm van bewegen die bij je past, je deugd doet en je grenzen respecteert.

~Beweeg in goed gezelschap~Sporten met een trouwe vriend of vriendin, een groep lotgenoten of een begripvol team motiveert om in beweging te blijven of weer op gang te geraken. Een beroep doen op een professionele sport- of bewegingscoach kan ook helpen. Die brengt je conditie en noden in kaart, stelt een aangepast, mild trainingsschema op en ondersteunt je zelfvertrouwen.

~Wees realistisch~Raadpleeg je dokter als je twijfelt over welke sport of over hoe vaak en hoelang. Start sowieso rustig op, leg de lat niet te hoog en hou in gedachten dat je geen directe resultaten mag verwachten. Hou haalbare doelen voor ogen, op basis van je lichamelijke conditie. Het gaat hier om je welzijn, niet om records. Het voornaamste doel van sportief bewegen is nu dat je je beetje bij beetje vitaler en meer relax voelt.

Sophie

Sophie: “mindful wandelen en hartcoherentie hielpen me om stap per stap uit mijn burn-out te raken. zo dankbaar dat ik er nu anderen mee kan helpen.”

“Een jarenlange samenloop van omstandigheden maakte dat ik op 21 juli 2016 werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Diagnose na twee maanden: burn-out. Dat aanvaarden was heel moeilijk. Tijdens mijn genezingsproces botste ik op de limieten van mijn lichaam én geest. Zeer frustrerend. De ontdekking dat ik een hoogsensitief persoon ben, bracht helderheid.

In februari 2018 begon ik aan Start to Run bij het Zoniën Athletics Team. Terug onder de mensen, beetje bij beetje mijn conditie weer opbouwen. Een jaar later volgde Mindful Run & Walk. Dat deed enorm deugd. De organisator inspireerde me. Ik volgde zelf een opleiding en werd instructeur. Nu sta ik anderen bij om weerbaarder te worden. Om zonder schuldgevoel te kiezen voor me-time, zuurstof en een andere, positievere kijk op het leven. Om zonder prestatiedrang te genieten van de natuur en hun lichaam, voor meer innerlijke rust.

Ons hart stuurt impulsen naar onze hersenen. Op je ademhaling letten en vertragen, doet je hartritme dalen. Zo gebruik je je energie efficiënter en word je minder moe. Een mooie win- win. Meer mensen daarvan bewust maken stimuleerde me om ook hartcoherentiecoach te worden.”

De mindful tips van sophie

o Ga op zoek naar wat jou positieve energie geeft en vooruithelpt. Probeer nieuwe dingen uit, zo voel je wat je wel en niet ligt.

o Stop met pleasen. Beter worden gaat met veel vallen en opstaan en, door je~grenzen duidelijk aan te geven en meermaals te herhalen, ook in je naaste~omgeving. Praat met lotgenoten als je het gevoel hebt dat je er alleen voor staat.~En weet dat je energie geleidelijk aan terugkomt, maar geef jezelf de nodige tijd.

o Bewust ademen en vertragen, drie keer zes minuten per dag, schenkt je een betere gezondheid en meer veerkracht.

Marcel

Marcel: “voor mij is fietsen synoniem met ontspanning. de dokter zegt ook dat ik het vooral moet blijven doen.”

“Ik fiets al veertig jaar, sinds ik van de ene op de andere dag stopte met roken en wat kilo’s bij kwam ... Ik heb onder andere vier keer de Ronde van België gereden, Milaan-San Remo en een zesdaagse in de Alpen. Met onze fietsclub ’t Hoekske van Maleizen fiets ik twee keer per week. Op woensdag 40 tot 45 kilometer, op zaterdag 80 à 90, één keer per maand een langere tocht. En nadien: een pintje in café ’t Hoekske. Op donderdag fiets ik met de gepensioneerden, samen met mijn vrouw Lea. We gaan elk jaar met ons twee op buitenlandse fietsvakantie. In de lente bolden we naar Lyon. Ik kreeg toen net het slechte nieuws, maar we zijn toch vertrokken. Vroeger zat ik bij de club in groep B. Ik zakte af naar groep C. Daar ligt de gemiddelde snelheid wat lager.

Door mijn ziekte verloor ik veel kracht. Daarom heb ik nu ook een elektrische fiets, en binnenkort mijn nieuwe gravelbike. Perfect voor op de bospaden in het Zoniënwoud. Harde regen houdt me soms wel tegen, ik moet opletten dat ik niet verkouden word.

Zeven jaar geleden bleek ik een kwaadaardige tumor tussen gal en lever te hebben. Die werd weggehaald en na zes maanden chemo was ik genezen. Tot er vorig jaar opnieuw een tumor gevonden werd op dezelfde plek, plus prostaatkanker ... Een operatie is deze keer geen optie. Dus krijg ik om de twee weken chemo. Na zes maanden zullen 30 bestralingen voor de prostaat volgen. De chemo is meestal op dinsdag, de dag erna ben ik wat slapjes. Maar zelfs als ik moe ben, ga ik toch fietsen, want achteraf voel ik me herboren. De vriendschap van mijn teamgenoten helpt ook enorm.”

Een portie goede moed van marcel:

Blijf erin geloven en zorg dat je een doel hebt. Blijf doen wat je graag doet. Laat je hoofd niet hangen, kijk vooruit. Van piekeren is nog nooit iemand beter geworden.

Marijn

Marijn: “toen ik de voorbije zomer besliste om de marathon van porto te lopen, hielp me dat om telkens weer te vertrekken, ook al had ik soms nog last.”

“Mijn allereerste marathon was in 2012 in Antwerpen. Zo’n onwezenlijke afstand halen was iets dat ik heel graag wou doen. Ik heb altijd graag gelopen, maar ik was vooral een voetballer. Tot ik in december 2018 tijdens een match een dubbele openbeenbreuk opliep. Mijn bot werd gestabiliseerd met een titaniumnagel en er volgden bijna honderd kinesistenbeurten ...

De eerste vier maanden kon ik amper deftig stappen en er was even sprake van blijvend letsel. Mijn eerste vier kilometer lopen, ook al was het strompelend, voelde als een overwinning. Vanaf toen ging het veel vlotter en voelde ik me snel weer sportiever. Om eerlijk te zijn: ik heb mijn dokter nooit gevraagd op welke termijn ik opnieuw lange afstanden mocht lopen. Ik wou niet dat de timing die ik zelf in mijn hoofd had in het gedrang kwam. Onlangs werd de titaniumnagel verwijderd.

Een week na de operatie schreef ik me in voor de marathon van Mallorca in oktober 2020. Dat motiveert me om, na drie weken platliggen, opnieuw te revalideren.”

Advies van marijn:

o Ga creatief om met de beperkte tijd die je hebt. Met drie dochters jonger dan vijf is trainen niet altijd simpel. Ik loop regelmatig naar mijn ouders, naar het werk en ook tijdens mijn middagpauze wordt er gerend.

o Schenk aandacht aan alle facetten, dus ook aan de warming-up en de cooling-down. Vroeger deed ik gewoon mijn schoenen aan en vertrok. Niet echt verantwoord ... Sinds mijn blessure loop ik wel met compressiekousen, neem ik een ijsbad na een run en heb ik me een foamroller aangeschaft. Verdiep je ook in welke voeding je best voor, tijdens en na het sporten kan eten. Dankzij dit gezonde totaalplaatje kan je onbezorgd genieten van elke seconde dat je loopt.